Waarom de Spider-Man Sony/Marvel Universe was gedoemd voordat het begon

Deze recensie bespreekt plotpunten van beide gif: laat er Carnage zijn en Kraven de jager , dus ga met voorzichtigheid door als je ze niet hebt gezien. De onderlinge verbondenheid van de films, of het gebrek daaraan, is een belangrijk discussiepunt.

Hoewel beide films bestaan ​​in Sony's Spider-Man Universe (SSU), werken hun verhalen in relatieve isolatie. Venom: Laat er bloedbad zijn afgerond met Eddie Brock en Venom schijnbaar gestrand in het hoofd Marvel Cinematic Universe (MCU), een cliffhanger die destijds belangrijk aanvoelde. Kraven de Hunter negeert deze ontwikkeling echter grotendeels, gericht op zijn eigen zelfstandige verhaal. Dit gebrek aan kruisbestuiving tussen de twee films is een gemiste kans, waardoor kijkers zich afvragen over de implicaties van het MCU-uiterlijk van Venom. Het potentieel voor crossover -evenementen en gedeelde schurken voelt niet gerealiseerd.

De individuele sterke en zwakke punten van de films dragen ook bij aan dit gevoel van ontkoppeling. Vergif: Laat er bloedbad zijn , terwijl ze visueel opvallend en sterke prestaties heeft, lijdt aan een ietwat onsamenhangend plot. Kraven de jager daarentegen biedt een meer samenhangend verhaal, zij het een dat aantoonbaar minder spannend is. Het verschil in toon en kwaliteit tussen de twee films benadrukt verder hun afzonderlijke bestaan ​​binnen de SSU.

Uiteindelijk, hoewel beide films bijdragen aan de bredere SSU, suggereert hun gebrek aan interactie een gebrek aan algehele planning of een falen om te profiteren van de potentiële synergieën tussen hun verhalen. De ervaring laat het publiek met een gevoel van fragmentatie in plaats van een verenigd filmisch universum. De belofte van een verbonden universum blijft grotendeels onaangeboord.