"Pulitzer-winnende grafische roman 'voedende geesten' verrassend onderreags"

De grafische roman Feeding Ghosts: A Graphic Memoir van Tessa Hulls , gepubliceerd door MCD in 2024, is geëerd met de prestigieuze Pulitzer Prize, aangekondigd op 5 mei. Deze onderscheiding markeert een belangrijke prestatie in de wereld van strips, omdat het slechts de tweede grafische roman is die een Pulitzer wint. De eerste was de Maus van Art Spiegelman in 1992, die een speciale prijs ontving. Opmerkelijk is dat het voeden van geesten gewonnen in de reguliere categorie van memoires of autobiografie, die opvalt tegen het beste Engelse proza ​​wereldwijd. Het is nog indrukwekkender gezien het feit dat dit de grafische roman van Hulls is.

De Pulitzer Prize, algemeen beschouwd als de meest prestigieuze prijs in journalistiek, literatuur en muziek in de VS, staat internationaal op de tweede plaats. Ondanks deze monumentale prestatie heeft de overwinning verrassend weinig aandacht gekregen. Sinds de aankondiging twee weken geleden is de verslaggeving schaars, met slechts een paar mainstream- en handelspublicaties zoals The Seattle Times en Publishers Weekly Reporting It, naast een groot nieuws van het stripboeknieuws, Comics Beat .

Het Pulitzer Prize Board prees voedende geesten als "een beïnvloedend werk van literaire kunst en ontdekking waarvan de illustraties drie generaties Chinese vrouwen tot leven brengen - de auteur, haar moeder en grootmoeder, en de ervaring van trauma uitgewerkt met familiegeschiedenis." Het verhaal overspant de tumultueuze geschiedenis van China gedurende drie generaties, gericht op de grootmoeder van Hulls, Sun Yi, een Shanghai -journalist gevangen in de omwenteling na de communistische overwinning in 1949. Na te ontsnappen aan Hong Kong, autoreerde Sun Yi een bestseller -memoir over haar ordale, swingbund van een mentale storing waarover ze nooit herstelde.

Hulls groeiden op met getuige van de worstelingen van haar moeder en grootmoeder onder de last van niet -onderzochte trauma en psychische aandoeningen. Ze ging ermee om te reizen naar de meest afgelegen delen van de wereld, maar keerde uiteindelijk terug om haar eigen angsten en trauma's te confronteren. "Ik had niet het gevoel dat ik een keuze had. Mijn familie -geesten vertelden me letterlijk dat ik dit moest doen," legde Hulls vorige maand uit in een interview . "Mijn boek heet Feeding Ghosts, want dat was het begin van dit negenjarige proces om echt in iets te stappen dat mijn familieplicht was."

Interessant is dat Hulls liet doorschemeren dat het voeden van geesten haar laatste grafische roman zou kunnen zijn. "Ik heb geleerd dat een grafisch romanschrijver echt te isolerend is voor mij", zei ze in een ander interview . Haar toekomstige ambities omvatten het worden van een ingebedde stripjournalist, die samenwerkt met veldwetenschappers, inheemse groepen en non -profitorganisaties in afgelegen omgevingen, zoals vermeld op haar website .

Ongeacht wat ons te wachten staat voor Tessa -rompen, is het voeden van geesten als een bewijs van de macht en het kunstenaarschap van grafische romans, die erkenning en viering verdienen voorbij de stripgemeenschap.