Yoko Taro chwali ICO jako arcydzieło, które zrewolucjonizowało gry wideo

Yoko Taro, znany twórca Nier: Automata i Drakengard , niedawno omawiał głęboki wpływ ICO na gry wideo jako medium artystyczne. Wydany w 2001 roku dla PlayStation 2, ICO osiągnął status kultowy ze względu na minimalistyczną estetykę i sugestywną, bez słowa narrację.

Taro podkreśliła innowacyjną podstawową mechanikę gry - kierując Yorda, trzymając ją za rękę - jako rewolucyjne odejście od ustalonych norm rozgrywki. Zauważył: „Gdyby ICO wymagało od ciebie noszenia walizki wielkości dziewczyny, byłoby to niesamowicie frustrujące”. Twierdził, że nacisk na prowadzenie kolejnej postaci był przełomowy, kwestionując konwencjonalne pojęcia interakcji gracza.

W tym czasie udany projekt gry często priorytetowo traktował angażującą rozgrywkę, nawet z uproszczonymi, przypominającymi sześciance wizualizacji. ICO priorytetowo traktowało wpływ emocjonalny i głębokość tematyczną w stosunku do czysto mechanicznych innowacji. Taro uważa, że ​​ICO wykazało, że sztuka i narracja mogą być integralną częścią rozgrywki, a nie zwykłymi ozdobami.

Nazywając ICO „epokowym”, Taro pochwalił swój wpływ na rozwój gier, pokazując moc subtelnych interakcji i design atmosferyczny, aby nadać głębokie znaczenie.

Poza ICO Taro cytował Undertale (Toby Fox) i Limbo (PlayDead) jako podobnie wpływowe tytuły. Twierdzi, że te gry rozszerzyły ekspresyjne możliwości interaktywnych mediów, udowadniając zdolność gier wideo do zapewniania głęboko emocjonalnych i intelektualnie stymulujących doświadczeń.

Uznanie Taro dla tych gier oferuje cenny wgląd w kreatywne źródła napędzające jego własną pracę, a dodatkowo podkreśla ciągłą ewolucję gier wideo jako potężnej i wszechstronnej formy sztuki.